CBSE-IX-Sanskrit

08: लौहतुला

digibest Free NCERT Solutions with no signup needed page 2
 
  • Qstn #4
    तत्पदं रेखाङ्कितं कुरुत यत्र
  • #4-क
    ल्यप् प्रत्ययः नास्ति
    विहस्य, लौहसहस्रस्य, संबोध्य, आदाय
    Ans :
    लौहसहस्रस्य।
  • #4-ख
    यत्र द्वितीया विभक्तिः नास्ति
    श्रेष्ठिनम्, स्नानोपकरणम्, सत्त्वरम्, कार्यकारणम्
    Ans :
    सत्त्वरम्।
  • #4-ग
    यत्र षष्ठी विभक्तिः नास्ति
    पश्यतः, स्ववीर्यतः, श्रेष्ठिनः, सभ्यानाम्
    Ans :
    स्ववीर्यतः।
  • Qstn #5
    सन्धिना सन्धिविच्छेदेन वा रिक्तस्थानानि पूरयत-
  • #5-क
    श्रेष्ठ्याह = श्रेष्ठी + आह
    Ans : श्रेष्ठ्याह = श्रेष्ठी + आह
  • #5-ख
    द्वावपि = द्वौ + अपि
    Ans : द्वावपि = द्वौ + अपि
  • #5-ग
    पुरुषोपार्जिता = पुरुष + उपार्जिता
    Ans : पुरुषोपार्जिता = पुरुष + उपार्जिता
  • #5-घ
    यथेच्छया = यथा + इच्छया
    Ans : यथेच्छया = यथा + इच्छया
  • #5-ङ
    स्नानोपकरणम् = स्नान + उपकरणम्
    Ans : स्नानोपकरणम् = स्नान + उपकरणम्
  • #5-च
    स्नानार्थम् = स्नान + अर्थम्
    Ans : स्नानार्थम् = स्नान + अर्थम्
  • Qstn #6
    समस्तपदं विग्रहं वा लिखत
    क) स्नानस्य उपकरणम् = स्नानोपकरणम।
    (ख) गिरेः गुहायाम् = गिरिगुहायाम्।
    (ग) धर्मस्य अधिकारी। = धर्माधिकारी।
    (घ) विभवेन हीनाः = विभवहीनाः।
    Ans : विग्रहः - समस्तपदम्
    (क) स्नानस्य उपकरणम् = स्नानोपकरणम।
    (ख) गिरेः गुहायाम् = गिरिगुहायाम्।
    (ग) धर्मस्य अधिकारी। = धर्माधिकारी।
    (घ) विभवेन हीनाः = विभवहीनाः।
  • Qstn #7
    यथापेक्षम् अधोलिखितानां शब्दानां सहायतया “लौहतुला” इति कथायाः सारांश संस्कृतभाषया लिखत
    वणिक्पुत्रः, लौहतुला, वृत्तान्तं, श्रेष्ठिनं, गतः
    स्नानार्थम्, अयाचत्, ज्ञात्वा, प्रत्यागतः, प्रदानम्।
    Ans :
    कथायाः सारांश संस्कृतभाषायाम्
    एकदा जीर्णधनः नाम वणिक्पुत्र धनक्षयात् देशान्तरं गन्तुम् अचिन्तयत् । तस्य गृहे एका लौहतुला आसीत्। तां कस्यचित् श्रेष्ठिनः गृहे निक्षेपभूतां कृत्वा सः देशान्तरं प्रस्थितः । देशान्तरं भ्रान्त्वा स्वपुरमं प्रत्यागत्य सः तुलामयाचत् । सः श्रेष्ठी प्रत्युवाच-“तुला तु मूषकैः भूषिता।”
    ततः जीर्णधनः श्रेष्ठिनः पुत्रेण सह स्नानार्थं गतः। स्नात्वा सः श्रेष्ठि पुत्रं गिरिगुहायां . प्रक्षिप्य, तद्द्वारं च ब्रहच्छिलया आच्छाद्य गृहम् आगतः।
    ततः सः वणिक् श्रेष्ठिनं स्वपुत्रविषये अपृच्छत्।
    वणिक उवाच “नदीतटात् सः श्यनेन हृतः” इति। सः शीघ्रमाह-“श्येनः बालं हर्तुं न शक्नोति। अतः समर्पय मे सुतम्।”
    एवं विवदमानौ ते राजकुलं गतौ। सर्वं वृत्तान्तं ज्ञात्वा धर्माधिकारिभिः तुला-शिशु प्रदानेन तौ द्वौ सन्तोषितौ।